کاش ندیده بودم تو را ، کاش آن روز که در وجود من طلوع

 کردی از تو روی برمیگرداندم تا در سایه وجود خود بمانم.

کاش نمی خندیدی و مرا به گریه مهمان میکردی ، قبل

از آن دلخوشی تلخ که بر سر سفره اش نشستیم.

کاش تو را دیگر نمی دیدم ، کاش خزان تو را زودتر از من میگرفت.

اکنون جدایی بین ماست و دیوار تنهایی در کنارم، بر

سرم سقف ندامت و در زیر پایم فرش حماقت.

الهی خزان شود زندگیت و طوفان ، سبزی بهار زندگیت را

به زردی خزان برساند ، که بهار زندگیم را خزان کردی.

به دیدارم نیا، حتی در تنهایی ذهنم. که دیگر نمی

خواهم حتی در رویاهایم با تو باشم. هر روز تنهاتر از

دیروز ، هر لحظه خوشحال تر از قبل که دیگر نمی بینمت.

اصلاً کاش هرگز ندیده بودم تو را