قصه میگویم من از آن مرد تنهایی که در تنها ترین تنهاءیش تنها خدا دارد...

درون سینه اش بغضی...

به چشمان عزیز و مهربانش قطره ای شبنم ...

و با دستان پر مهرش به دنبال کمی احساس می گردد.

نگاهش خسته از آوار چشمانی که با مستی به دیوار سکوتش تیشه ها بستند...

بر پیشانی احساس او مهری به عنوان "جدا"بستند...

اما...

غافل  ازاین که زخون دل...

ز چشم اشکبار او هزاران غنچه و آلاله ها رستند...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: